O książce: 1977 / Pierwszy numer zbioru „Nie licz kroków, podróżniku!” ukazała się nakładem wydawnictwa Izwiestia w 1974 r. Jej nazwę zapożyczono od łotewskiego pisarza I. Ziedonisa (tak zatytułował jeden z jego esejów). Łączy w sobie dzieła napisane w gatunku esejów podróżniczych. Celem zbiorów jest umożliwienie czytelnikowi lepszego poznania życia naszych republik, a jednocześnie pokazanie, że „działania i myśli jednego narodu nie są tak odległe od problemów i działań innych narodów”. tak się złożyło, że w pierwszym numerze zebrano eseje pisarzy opowiadających o życiu innych republik: rosyjski pisarz Andriej Bitow w „Trzech podróżach” pisze o Armenii, Gruzji, Łotyszu I. Ziedonisie i Ukraińcu V. Korotichu w „Łyżce prostopadłej” - o Tadżykistanie. Dopiero pierwsza książka pt. „Kurzemicka” została napisana przez autora o jego ojczyźnie. Drugi numer zbioru stanowią prace pisarzy dotyczące ich ziemi. Imants Ziedonis rozmawia z 2. książką „Kurzemici”. Janka Sipakow pisze o białoruskiej wsi. Bronisław Chołopow – o wsi Jarosław. O Armenii opowiada ormiański poeta Gevorg Emin. Eseje opublikowane w tej książce z reguły wykraczają poza gatunek. I nie jest to zaskakujące, ponieważ trzech z czterech autorów to przede wszystkim poeci. Treść całej książki odpowiada zadaniu sformułowanemu przez I. Ziedonisa: „...rejestrować nasze otoczenie rzetelnie, być rzetelnym dla dobra przyszłych pokoleń! Bo nie będą mieli takiej możliwości – przeżycia czasów, w których my żyjemy».